Ռուս-թուրքական հարաբերությունների սրացումը թերեւս ամենաարդիական ու վտանգավոր հարցերից մեկն է, որը Հայաստանին մտահոգության լուրջ տեղիք է տալիս, ինչի շուրջ էլ Orer.am-ը զրուցեց «Ազատ դեմոկրատներ» կուսակցության առաջնորդ, ԱԺ պատգամավոր Խաչատուր Քոքոբելյանի հետ:

«Արդարությունը պահանջում է ասել, որ պատմության ողջ ժամանակահատվածում, երբ ռուս-թուրքական հարաբերությունները եղել են շատ ջերմ կամ շատ լարված, Հայաստանը միշտ տուժել է: Եթե վերցնենք վերջին մեկ դարը եւ վերլուծենք փաստերն ու զարգացումները, ապա պարզ կտեսնենք, որ մենք միշտ տուժել ենք: Շատ տեղին է նշել, որ այն արհեստական ռուս-թուրքական մերձեցումները, որոնք մերթ ընդ մերթ տեղին էին ունենում տարբեր բարձր մակարդակներով, շատ արագ պայթեցին»,- նկատում է պատգամավորը՝ անդրադարձ կատարելով ռուս-թուրքական տնտեսական հարաբերություններին:

«Տարածաշրջանում ռուս-թուրքական շահերն առանցքային շատ խնդիրների հետ կապված ուղղակի իրարամերժ շահեր են: Իհարկե, կա ռուս-թուրքական տնտեսական առեւտուր՝ սկսած զբոսաշրջությունից ավարտած մյուս ոլորտներով, սակայն անգամ այս պարագայում ռուսական ինքնաթիռը խոցելու հրամանն արձակելուց առաջ թուրքական իշխանությունները դա հաշվի առել էին: Կցանկանայի նշել նաեւ գազի գործոնը, սա այն քիչ դեպքերից է, որն ի շահ ռուսների չի գործում: Քանի որ գազային շուկաներում Ռուսաստանն աստիճանաբար կորցնում է դրանք, այս պարագայում Թուրքիան գազի մատակարարման այլընտրանքային խնդիրներ է լուծում նույն Իրանի հետ եւ, բնականաբար, նրանք ռուսական գազի խնդիր չեն ունենա: Այդ մասին արդեն խոսվում է եւ կարծում եմ՝ այդ գործընթացը հեռու ապագայում չէ»,- ասաց նա:

Խոսելով արտաքին քաղաքական շահերի մասին՝ պարոն Քոքոբելյանը նշեց , որ Սիրիայում Ռուսաստանի վարած քաղաքականությունը ինչ-որ չափով մեղմացրեց Ռուսաստանի վիճակը, քանի որ ռուս-ուկրաինական ծանր հարաբերություններից եւ ողջ քաղաքակիրթ աշխարհին հակադրվելուց հետո Ռուսաստանը մեկուսացել էր քաղաքական մեծ թատերաբեմում՝ այս պարագայում Սիրիան նրա համար ելք էր, նաեւ միջոց, որ Ռուսաստանը փորձի ցույց տալ, որ միջազգային խաղացող է: «Այդ առումով Ռուսաստանին շատ բան հաջողվեց, սակայն Ռուսաստանն այսօր այն տնտեսական վիճակում չէ, որ կարողանա լայնամաշտաբ ու երկարաժամկետ ծախսեր կատարել Սիրիայի տարածքում: Արեւմտյան պարբերականները հրապարակել էին այդ թվերը, եւ կարծում եմ, որ փորձագետների գնահատականներից հետո նույն Ռուսաստանի քաղաքացիները հետեւություններ կանեն ու կհասկանան, թե իրականում ինչ ծախսեր են իրականացվում Սիրիայում: Գոնե վերջին քսան տարում նման ծանր վիճակ չեմ հիշում տնտեսական առումով, որում Ռուսաստանը հայտնված լիներ: Տնտեսության մեջ խնդիրը միայն արժույթի արժեզրկումը չէ, շատ էական են նաեւ սպասումները, որոնք ռուսական տնտեսության համար լավագույնը չեն: Սպասումներն են, որ ձեւավորում են տնտեսության զարգացումը»,- ասաց պատգամավորը:

Անդրադարձ կատարելով ռուս-թուրքական սրացումների ֆոնին հայ-ադրբեջանական սահմանին տիրող իրավիճակին՝ Խաչատուր Քոքբելյանը նշեց. «Ինչ վերաբերում է այս ֆոնին հայ-ադրբեջանական հարաբերությունների զարգացումներին, ապա կարող եմ ասել, որ բնական է, որ Թուրքիան միշտ էլ եղել է Ադրբեջանի անմիջական աջակիցը: Տեղին եմ համարում նշել, որ Ռուսաստանը երբեք չխորշեց զենք վաճառել Ադրբեջանին՝ Հայաստանի հետ ունենալով հայ-ռուսական բարեկամության 1997 թվականին ստորագրած պայմանագիրը, որի երրորդ կետով պարզապես արգելվում է, որ կողմերը հակառակորդին զենք տրամադրեն՝ դա կլինի վաճառքով, թե այլ կերպ: Այսօր Ռուսաստանը շարունակում է Թուրքիայի հետ համատեղ սնել Ադրբեջանին: Ադրբեջանը զենքի ձեռքբերման ցուցանիշներով եվրոպական մայրցամաքում երկրորդն է Մեծ Բրիտանիայից հետո: Ի դեպ, ձեռք բերված զինամթերքի 80%-ը բաժին է ընկնում Ռուսաստանին, այսինքն՝ մի կողմից Ռուսաստանը Թուրքիայի հետ միասին զինում է Ադրբեջանին, բնականաբար, այդ զենքերն ուղղված չեն Վրաստանի կամ այլ երկրի դեմ, դրանք ուղղակիորեն ուղղված են ՀՀ եւ ԼՂՀ-ի դեմ: Այս պարզ ճշմարտությունները կոծկելը ես անթույլատրելի եմ համարում, ինչը երբեմն փորձում են անել որոշ քաղաքական գործիչներ: Հայ-ադրբեջանական սահմանի այսօրվա լարումը ես չեմ կապում ռուս-թուրքական հարաբերությունների հետ, որովհետեւ դեռ անցած տարվա օգոստոսին լայնամաշտաբ գործողություններ էին սկսվել սահմանի գրեթե ողջ երկայնքով, եւ այդ ժամանակ ռուս-թուրքական հարաբերությունները, ինչպես ժողովուրդն է ասում, շոկոլադային էին: Իհարկե, ռուս-թուրքական հարաբերությունների լարումը եւս կարող է ազդեցություն ունենալ, սակայն դա չէ առաջնայինն այս պարագայում»:

Ինչպես նշում է պատգամավորը, միակ բանը, որ Հայաստանի Հանրապետությունն այս պարագայում պետք է անի եւ անում է, առավելագույնս չեզոքության պահպանումն է ռուս-թուրքական հարաբերություններում: «Բազմիցս ասել եմ ու կուզեի նորից հիշեցնել, որ Հայաստանի Հանրապետության անվտանգության միակ երաշխավորը զարգացող Հայաստանի Հանրապետությունն է եւ իր մարտունակ բանակը: Հիշենք, որ երբ տանկից կրակ արձակվեց, մենք որեւէ արձագանք չտեսանք ռուսական կողմից, իսկ տեղի ունեցածն աննախադեպ էր, քանի որ առաջին անգամ նման զինտեխնիկա օգտագործվեց խաղաղ ժամանակ: Ռուսաստանն այս քայլով ցույց է տալիս, որ չի ցանկանում կոշտ մոտեցում ցուցաբերել Ադրբեջանին, այսինքն՝ Ադրբեջանից սպասելիք ունի: Գաղտնիք չէ, որ Լավրովի վերջին այցելության ժամանակ քննարկվել է նաեւ Լեռնային Ղարաբաղի հիմնախնդրի լուծման ռուսական տարբերակը: Ինչ վերաբերում է միջազգային հանրության արձագանքին, ապա այս անգամ եւս ադեկվատ արձագանք չեղավ, որն էլ հանգեցնում է Ադրբեջանի սանձարձակ քայլերի ավելացմանը: Այսօր սահմանին ապրող ցանկացած մարդ սպասում է պայթյունի եւ կրակոցի, եթե այսպես շարունակվի, ապա գործողությունները կտանեն նրան, որ ողջ Կովկասում լայնամաշտաբ կրակ կբռնկվի եւ այս հատվածը կդառնա մոլորակի ամենատաք կետերից մեկը»,- ասաց պատգամավորը: